شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع) تسلیت باد.
نام: جعفر (ع )
لقب معروف: صادق
كنيه: ابوعبدالله
پدر و مادر: امام باقر (ع )، ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر .
وقت و محل تولد: 17 ربيع الاول سال 83 هجرى در مدينه متولد شد.
طاغوتهاى زمان امامت: يزيد بن عبدالملك (نهمين خليفه اموى تا آخرين خليفه اموى ) سفاح و منصور دوانقى
وقت و محل شهادت: 25 شوال سال 148 ه‍ق در سن 65 سالگى به دستور منصور دوانيقى ، مسموم و در مدينه به شهادت رسيد.
مرقد شريف: قبرستان بقيع ، در مدينه
دوران عمر: در دو بخش ؛
1 -دوران قبل از امامت ، سى و يكسال (از سال 83، 114)
2 - دوران امامت تا آخر عمر، 34 سال (از سال 114 تا 148) كه دوران شكوفايى اساس تشيع بود، آن حضرت در اين دوران از فرصت جنگ بنى اميه و بنى عباس ، استفاده نموده و حوزه علميه در سطح عميق و وسيع تشكيل داد، كه چهار هزار نفر شاگرد داشت ، و اسلام ناب محمد و على (ع ) را از زير حجاب اسلام بنى اميه ، آشكار ساخت .
داستان رضا به قضاى الهى:
قتيبه اعشى مى گويد: شنيدم پسرى از پسران كودك امام صادق (ع ) بيمار و بسترى است ، براى عيادت او به خانه امام صادق (ع ) حركت كردم ، وقتى كه به در خانه رسيدم ، ديدم امام صادق (ع ) كنار در، ايستاده و بسيار غمگين است ، گفتم : ((حال كودك چگونه است ؟))
فرمود: بيمار است و بسترى است .
سپس وارد خانه شد، پس از اندكى ، بيرون آمد، ديدم حضرت خوشحال به نظر مى رسد و غمگين نيست ، عرض كردم : ((حال كودك چگونه است ؟))
فرمود: ((كودك از دنيا رفت )).
عرض كردم : آنگاه كه من به حضور شما آمدم بسيار غمگين بودى ،
با اينكه كودك زنده بود، ولى اكنون كه از دنيا رفته ، غمگين نيستى ؟
امام صادق (ع ) در پاسخ فرمود: ((ما خاندان نبوت ، قبل از فرا رسيدن مرگ ، براى بيمارى ، غمگين هستيم ، ولى وقتى كه امر الهى واقع شد به قضاى الهى راضى هستيم و تسليم فرمان خدا مى باشيم )) (88).