کانون فرهنگی مسجد جامع صاحب الزمان (عج)

غیبت چیست؟

غیبت آن است که انسان در غیاب شخصی چیزی بگوید که مردم از آن خبر نداشته باشند،چنانچه اگر آن شخص بشنود ناراحت شود.

بنابراین انتقاد روبرو یا عیبی که مردم می دانند و یا اگر غیبت شونده ناراحت نشود،غیبت نیست.

غیبت حرام است و در حرام بودن غیبت فرقی میان غیبت کردن زن و مرد، کوچک و بزرگ، آشنا و غریبه، معلم و شاگرد، پدر و فرزند، مرده یا زنده نیست.

رسول خدا صلی ا... علیه وآله فرمود: دست از سر مرده ها بردارید، کسی که مرده، درباره اش خوب بگویید.

غیبت در روایات:

امام صادق علیه السلام فرمود: غیبت کننده اگر توبه کند، آخرین کسی است که وارد بهشت می شود و اگر توبه نکند، اولین کسی است که به دوزخ برده می شود.

امام رضا علیه السلام از امام سجاد علیه السلام نقل می کند که هر کس از ریختن آبروی مسلمانان خود را حفظ کند، خداوند لغزشهای او را نادیده می گیرد.

پیامبر صلی ا... علیه وآله فرمودند: هر کس زن یا مردی را غیبت کند، تا چهل روز نماز و روزه اش پذیرفته نمی شود.

جبران غیبت:

برای جبران غیبت هایی که در گذشته مرتکب آن شده ایم، اگر غیبت شونده از دنیا رفته است، با ید توبه کرده و از درگاه خداوند عذرخواهی کنیم که البته خداوند توبه پذیر است[و برای ایشان طلب مغفرت کنیم و می توانیم به نیت ایشان صدقه بدهیم].

اما در صورتی که او زنده و در قید حیات باشد،اگر به او بگوییم که ماغیبت تو را کرده ایم ناراحت می شود(به گفته بعضی از مراجع تقلید)، نباید به او گفت، بلکه باید بین خود و خدا توبه کنیم [و برای ایشان طلب مغفرت کنیم].

و اگر امکان دسترسی به شنوندگان است، به نحوی با ذکرخیر و تکریم از آنها تحقیر گذشته را جبران کنیم و اگر غیبت شونده ناراحت نمی شود، از خود او حلالیت بخواهیم.

شیخ طوسی در شرح  تجرید بر اساس حدیثی از پیامبر _{صلی ا... علیه وآله}  می فرماید: اگرغیبت شونده غیبت را شنیده است، جبران آن به این است که نزد او برویم و رسماً عذرخواهی کرده و حلالیت بخواهیم، اما اگر نشنیده است، باید هرگاه یادی از غیبت شونده کردیم، برای او استغفار نماییم. "انّ کفارة الغیبة ان تستغفر لمن اغتبته کلما ذکرته"